Als klein meisje had ik al een passie voor creëren. Schilderen, knutselen, vouwen, muziek maken, dansen, ik vond het allemaal heerlijk om te doen. Ik was heel gevoelig en vaak ook bang. Probeerde me zo goed mogelijk staande te houden in een wereld die voor mij soms overweldigend was en die ik lang niet altijd begreep. Een van de dingen die ik heel goed kon was naar andere mensen luisteren en me in hen verplaatsen. Mijn inlevings- en invoelingsvermogen was groot, waardoor het niet vreemd was dat ik uiteindelijk de opleiding creatieve therapie ging doen. Een combinatie van beeldend werken en er voor mensen kunnen zijn, het leek me super. Jarenlang was ik werkzaam als therapeut en nog steeds doe ik dit met heel veel plezier. Ik leerde ontzettend veel en hielp talloze kinderen en jongeren, maar toch... Ik mistte iets, ik was vaak afgeleid door alles om mij heen en voelde me regelmatig afhankelijk van anderen, van de buitenwereld. Ik voelde me soms zelfs depressief en leeg en ik voelde dat wat ik deed niet helemaal compleet was.